Om te voorkomen dat heideterreinen dichtgroeien met bomen en grassen, laat Landschap Overijssel in sommige gebieden heidekoeien grazen. Dit speciale en zeldzame runderras eet niet alleen grassen maar ook jong hout, zoals berkjes en vuilboom. Ook pijpestro en andere grassen en kruiden die je in heideterreinen vindt, lusten ze graag. Heidekoeien zijn zeer zelfredzaam en gaan in beginsel hun eigen weg. Door hun graasgedrag helpen ze niet alleen de heide open te houden, ze vergroten óók de biodiversiteit. De koeien veranderen de begroeiing van het gebied doordat ze paadjes en open zandplekken maken en poepplekken hebben. Ook nemen ze zaden mee in hun vacht, die er ergens anders weer uit vallen. De extra variatie die hierdoor ontstaat, is op geen enkele andere manier na te bootsen. Een impuls van jewelste dus voor de diversiteit aan planten en dieren op de heide.
Winterhard
De heidekoe is een oud-Nederlands ras en ontzettend sterk. De dieren kunnen uitstekend tegen de kou, ze hebben zelden parasieten of ziekten en ze hebben in de winter geen extra voedsel nodig. Als de temperatuur daalt, wordt hun vacht dikker en vormt een isolerende laag die geen kou, water of wind doorlaat. De koeien redden het daarmee goed in winterse omstandigheden. Ze kunnen ook als er sneeuw ligt voldoende voedsel vinden. Wel zijn ze dan dunner, net als hazen en vogels, omdat er minder voedselaanbod is en omdat ze meer energie verbranden. Dit is een natuurlijk proces, in het voorjaar eten ze het verloren gewicht er gewoon weer aan.
